Od dziecka przeczuwałam, że ogród to dobre miejsce. Dziś jestem świadomie przekonana o dobroczynnych właściwościach uprawiania ogrodu i pozytywnym tego wpływie na zdrowe, i szczęśliwe życie. Uważam, że człowiek może wspaniale rozwijać się w ogrodzie i razem z nim pięknie wzrastać.
Jęczmień na mojej grządce jest jak owies Wielkanocny, choć niektórzy myślą, że to żyto. Często sieję za gęsto, łamiąc w ten sposób jedną z dobrych zasad człowieka-ogrodnika, żeby nie przesadzać, gdy nie trzeba. Cóż, kiedy ja tak bardzo lubię siać.
...co prawda to nie żytko, ale dość mokry jest maj, więc zapowiada się, że będzie niby gaj...
'Gareth: -Scarlotta, bajeczna suknia! Duchowna/kościelna purpura i pogański pomarańcz... ...symbolizujące małżeńską symbiozę pomiędzy pogańskimi i chrześcijańskimi tradycjami? Scarlett: -Dokładnie tak' (dialog z filmu 'Cztery wesela i pogrzeb') Dla mnie 'Nieużytki Sztuki' zaczęły się w kwietniu. Przystąpiłam do zakładania mojego ogródka z nadzieją na urodzaj i dorodne zbiory. Miało być coś dla ciała (pomarańczowe, żeby nie powiedzieć rozpustne dynie wylądowały ostatecznie w ciastach, zupie, dżemie, chipsach i pierogach, i jeszcze zostało) i coś dla ducha (fioletowy miał być natchnieniem, i jak pasek w sukience Scarlett trzymać wszystko w ryzach...) Ku mojemu zaskoczeniu zaprojektowana przeze mnie symbioza pomarańczowej tunbergii i purpurowego wilca (po tym, jak misterna konstrukcja obu pnączy runęła) samoistnie przerodziła się w nowy związek wilca, który znalazł sobie podporę w postaci słonecznika. Mogłam się tylko uśmiechnąć sama do siebie, jeśli chodzi o przewrotną symbolikę mojego ogródka... Podsumowując, mój udział w 'Nieużytkach Sztuki' przyniósł znacznie bardziej obfite plony niż się spodziewałam. Dziękuję
'Nieużytki Sztuki' przerosły moje oczekiwania. Nie spodziewałam się takiego efektu. Dynie olbrzymie w moim ogródku naprawdę robią wrażenie. Czy to jest czarodziejska moc paproci, która przedziera się od dna podwyższonej grządki ku słońcu (swoją drogą ciekawe czy zakwitła w noc świętojańską, ale to chyba nie ten gatunek), czy nawóz koński zorganizowany przez gospodynię galerii, może jedno i drugie, a może jeszcze coś lub ktoś... Póki co moje dynie jednak zaczynają nabierać masy. Zazwyczaj mówię 'byle do wiosny', teraz czekam na jesienne plony. Aha, i dziękuję Galerii Arsenał i koleżance z sąsiedztwa, że tolerują moje wszędobylskie dyniowate, które zaskakująco się rozpanoszyły i za nic mają granice działki. Bardzo.
C.d. Szukałam i znalazłam, a właściwie to samo się znalazło. Białostockie Muzeum Wsi jest zainteresowane udostępnieniem terenu pod ogródki działkowe. Który z ogrodników chętny objąć takowy swoją opieką? - Ja poproszę jeden :-)
W moim ogródku zakwitły już dynie i pojawiły się pierwsze zawiązki owoców. Tunbergia też mrugnęła już swoim czarnym oczkiem. Do tego świeci słońce, popaduje deszcz, no i atmosfera GALERII Arsenał jest życzliwa. Jest więc i nadzieja, że jakaś mniej lub bardziej dorodna dynia wyląduje jesienią na talerzu. Teraz pozostaje uzbroić się w cierpliwość, a to co na początku niepozorne z czasem może zadziwić. Właściwie to już zadziwia. A poza tym to w Białymstoku muszą być jeszcze jakieś nieużytki do zagospodarowania, i to nie tylko te sztuki, ale w ogóle miejskie. C.d.n.
W oczekiwaniu na błogosławieństwo zimnych ogrodników (Pankracy, Serwacy, Bonifacy) i zimnej Zośki na moim parapecie okiennym powschodziły dynie, nagietki, maczki, onętki/kosmosy, tunbergie, szałwie, wilce i słoneczniki - zapowiedź mojej Scarlett...
Po głowie chodzi mi Scarlett, bohaterka komedii romantycznej 'Cztery wesela i pogrzeb', i jej kreacja na pierwszym z wesel (10. minuta filmu). 'Duchowna/kościelna purpura i pogański pomarańcz' to moja inspiracja na mój kawałek grządki. Ma być fioletowo-pomarańczowo, właściwie to bardziej pomarańczowo niż fioletowo...
